Είναι καλό να μη ξεχνούν οι λαοί την ιστορία τους, γιατί ξεχνώντας την, παρακμάζουν και χάνονται. Ενώ όταν τη θυμούνται επιζούν προκόβουν και παίρνουν ζηλευτή θέση ανάμεσα στους λαούς. Ας θυμηθούμε λοιπόν πάλι σήμερα, τα όσα συνέβησαν εκείνο το φθινοπωριάτικο πρωινό της 28ης Οκτωβρίου 1940.
Μια ολοκληρωτική αυτοκρατορία που έπασχε από υπερβολικό εγωισμό εξαιτίας της αφέλειας των ανθρώπων της και από μερικές εύκολες νίκες, θέλησε να βιάσει με τον πιο ύπουλο τρόπο, τα εθνικά μας σύνορα. Το μόνο που καταδέχτηκε ήταν να μας αναγγείλει μερικές ώρες πριν, τον επικείμενο βιασμό. Φυσικά δεν περίμενε να συναντήσει αντίσταση. Μόνο αυτό το λάθος είχε κάμει στους υπολογισμούς της. Κι αυτό το λάθος της στοίχισε την καταρράκωση του γοήτρου της,
Ο φασισμός του Μουσολίνι χτύπησε την Ελλάδα. Όμως η ελληνική αυτοθυσία και η ελληνική ομοψυχία συνετέλεσαν να γίνει η Ελλάδα ακόμα μια φορά σημαιοφόρος της λευτεριάς, καλώντας τους λαούς της γης να μιμηθούν το παράδειγμά της.
Η απάντηση ολόκληρου του έθνους προς τους επιδρομείς με το θρυλικό εκείνο «ΟΧΙ», έγινε τραγούδι και αντιλάλησε απ΄ άκρη σ΄ άκρη της ελληνικής γης, συγκλόνισε τις καρδιές και χαλύβδωσε τα κορμιά.
Η 28η του Οκτώβρη 1940, έκαμε κομμάτια το θρύλο του ανίκητου εχθρού, το κήρυγμα του συμβιβασμού και της υποτέλειας, παρά τις δυσκολίες.
Παρά τη δικτατορία του Μεταξά, που είχε απομακρύνει από το στράτευμα ικανούς αξιωματικούς για τα δημοκρατικά τους φρονήματα και είχε στις φυλακές πολλούς αγωνιστές που ήθελαν να πολεμήσουν.
Στις 29 Οκτώβρη 1940, οι πολιτικοί κρατούμενοι του στρατοπέδου της Ακροναυπλίας υποβάλανε υπόμνημα στην κυβέρνηση του δικτάτορα Μεταξά, ζητώντας να σταλούν στην πρώτη γραμμή του πυρός για τη συντριβή των επιδρομέων και την υπεράσπιση της χώρας μας.
Υπόμνημα, που δεν έγινε δεκτό. Κι όχι μόνο αυτό. Αυτοί οι πολιτικοί κρατούμενοι παραδόθηκαν τελικά στους Γερμανούς (!)
Από τα μπουντρούμια της Ασφάλειας του Μανιαδάκη, στις 30 Οκτώβρη 1940, ο Νίκος Ζαχαριάδης έγραφε και καλούσε συνάμα το λαό: «Ο φασισμός του Μουσολίνι χτύπησε την Ελλάδα πισώπλατα, δολοφονικά… Σήμερα όλοι οι Έλληνες παλεύουμε για τη λευτεριά, την τιμή, την εθνική μας ανεξαρτησία. Η πάλη θα είναι πολύ δύσκολη και πολύ σκληρή…. Όλοι στον αγώνα. Οι εργαζόμενοι όλου του κόσμου στέκουν στο πλευρό μας ».
Στο μέτωπο ο ελληνικός στρατός μπόρεσε να συγκρατήσει τις ανώτερες αριθμητικά και σε εξοπλισμό φασιστικές ιταλικές δυνάμεις, γιατί οι Έλληνες στρατιώτες και αξιωματικοί (μόνιμοι και έφεδροι), πολέμησαν με όλη τη δύναμη της ψυχής τους, με αφάνταστο ηρωισμό, αποφασιστικότητα και πίστη για τη νίκη, για τη λευτεριά και την τιμή της πατρίδας.
Η προσφορά της Ελλάδας στο συμμαχικό αγώνα ήταν αποφασιστικής σημασίας. Κι αυτό αναγνωρίστηκε απ΄ όλους τους συμμάχους μας με τον πιο επίσημο τρόπο. Μίλησαν για Θερμοπύλες. Και τότε όπως το ΄40 η χώρα μας έσωσε τον πολιτισμό από τη βαρβαρότητα.
Ότι δεν πέτυχαν οι Ιταλοί, το κατάφεραν οι Γερμανοί. Κι αυτό, όχι για να βοηθήσουν τους συμμάχους τους Ιταλούς, μα γιατί τους ενδιέφερε η γεωγραφική θέση της χώρας μας.
Οι καταχτητές Γερμανοί, χρησιμοποίησαν όλα τα μέσα για να υποτάξουν αυτόν τον ελεύθερο λαό. Όμως ο λαός οργανωμένος σε αντιστασιακές οργανώσεις, ρίχτηκε σ’ ένα φοβερό αγώνα, γράφοντας την αθάνατη εποποιία της εθνικής μας αντίστασης, φλογισμένος από τα ιδανικά της εθνικής ανεξαρτησίας, της λαϊκής κυριαρχίας και προκοπής. Οι οργανώσεις της εθνικής αντίστασης απλώθηκαν σε πόλεις και σε χωριά. Το κάθε χωριό, καλύβα με καλύβα, η κάθε πόλη, σπίτι με σπίτι έγινε φρούριο του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα Τα βουνά μας πλημμύρισαν αγωνιστές της λευτεριάς.
Παρ΄ όλα αυτά, εμείς οι Έλληνες δεν αποκομίσαμε λάφυρα από τη συμμαχική νίκη, που ήρθε μετά από πέντε χρόνια. Αντίθετα, στο διάστημα της κατοχικής πενταετίας των σκληρών αγώνων, εμποδίσαμε με τα δόντια την ψυχή, που γύρευε να εγκαταλείψει από την πείνα το σκελετωμένο κορμί.
Έτσι, όταν σήμαναν γιορταστικά οι καμπάνες της λευτεριάς, ζούσαμε ακόμα. Και είμαστε περήφανοι που είχαμε γεννηθεί Έλληνες και είχαμε πολεμήσει σαν Έλληνες.
Σήμερα, η 28η του Οκτώβρη 1940 ακτινοβολεί επίκαιρα διδάγματα. Το ιστορικό «ΟΧΙ» θα επαναλαμβάνεται πάντα σ΄ οποιονδήποτε επιδρομέα {Εσωτερικό ή εξωτερικό } επιβουλευτεί την ακεραιότητα και ανεξαρτησία της πατρίδας μας.
Η 28η του Οκτώβρη είναι η λαϊκή αγωνιστική υποθήκη. Είναι, πρώτ’ απ΄ όλα το μήνυμα αγώνα στις σημερινές εντελώς διαφορετικές συνθήκες. Όπως τότε, έτσι και σήμερα, ο λαός μας θέλει ειρήνη και προκοπή.
Είναι το μήνυμα, προς αυτούς που μοιράζονται την εξουσία αλλά και για τον καθένα μας, πώς πάνω απ΄ όλα και πρώτα απ’ όλα προέχει το συμφέρον της Πατρίδας μας. Οι 700.000 νεκροί μας, μας στέλνουν το μήνυμα: «Ποτέ πια φασισμός! Ποτέ πια πόλεμος!» Με τις σκέψεις αυτές, γιορτάζουμε σήμερα την επέτειο του «ΟΧΙ». Ας είμαστε όλοι ενωμένοι και αδελφωμένοι.
Είμαστε Έλληνες, γνήσιοι απόγονοι των δοξασμένων προγόνων μας, Οι σκιές των ηρώων, μας παραστέκουν στη σημερινή μας γιορτή.
Ζήτω το ΟΧΙ του Σαράντα !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου