ΜΑΘΗΤΙΚΉ ΠΑΡΕΛΑΣΗ

Η Επέτειος του ΟΧΙ μνημονεύει την άρνηση της Ελλάδας στις ιταλικές αξιώσεις που περιείχε το τελεσίγραφο που επιδόθηκε στις 28 Οκτωβρίου του 1940 στον Έλληνα Δικτάτορα που έφερε τίτλο Πρωθυπουργού, Ιωάννη Μεταξά.

Συνέπεια της άρνησης αυτής ήταν η είσοδος της Χώρας στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και η έναρξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου του 1940. Η ημερομηνία αυτή καθιερώθηκε να εορτάζεται στην Ελλάδα κάθε χρόνο ως επίσημη εθνική εορτή και αργία.

Έτσι και φέτος εορτάστηκε στα Αθίκια  η επέτειος του ΟΧΙ με την καθιερωμένη δοξολογία, τον πανηγυρικό της ημέρας, την κατάθεση στεφάνων, την απαγγελία ποιημάτων και τέλος την μαθητική παρέλαση.

Είναι καλό να μη ξεχνούν οι λαοί την ιστορία τους !!!

Η ιστορία μας είναι γεμάτη από μεγάλες στιγμές, από δύσκολες και κρίσιμες στιγμές. Όλες δοξασμένες. Ένα είναι το χαρακτηριστικό της τρισένδοξης ελληνικής ιστορίας: Ότι πάντα οι Έλληνες αγωνίστηκαν ενάντια σε ισχυρότερους εχθρούς. Και πάντα νικούσαν, έστω πέφτοντας κι ο τελευταίος. 
Είναι καλό να μη ξεχνούν οι λαοί την ιστορία τους, γιατί ξεχνώντας την, παρακμάζουν και χάνονται. Ενώ όταν τη θυμούνται επιζούν προκόβουν και παίρνουν ζηλευτή θέση ανάμεσα στους λαούς. Ας θυμηθούμε λοιπόν πάλι σήμερα, τα όσα συνέβησαν εκείνο το φθινοπωριάτικο πρωινό της 28ης Οκτωβρίου 1940. 
Μια ολοκληρωτική αυτοκρατορία που έπασχε από υπερβολικό εγωισμό εξαιτίας της αφέλειας των ανθρώπων της και από μερικές εύκολες νίκες, θέλησε να βιάσει με τον πιο ύπουλο τρόπο, τα εθνικά μας σύνορα. Το μόνο που καταδέχτηκε ήταν να μας αναγγείλει μερικές ώρες πριν, τον επικείμενο βιασμό. Φυσικά δεν περίμενε να συναντήσει αντίσταση. Μόνο αυτό το λάθος είχε κάμει στους υπολογισμούς της. Κι αυτό το λάθος της στοίχισε την καταρράκωση του γοήτρου της, 
Ο φασισμός του Μουσολίνι χτύπησε την Ελλάδα. Όμως η ελληνική αυτοθυσία και η ελληνική ομοψυχία συνετέλεσαν να γίνει η Ελλάδα ακόμα μια φορά σημαιοφόρος της λευτεριάς, καλώντας τους λαούς της γης να μιμηθούν το παράδειγμά  της. 
Η απάντηση ολόκληρου του έθνους προς τους επιδρομείς με το θρυλικό εκείνο «ΟΧΙ», έγινε τραγούδι και αντιλάλησε απ΄ άκρη σ΄ άκρη της ελληνικής γης, συγκλόνισε τις καρδιές και χαλύβδωσε τα κορμιά.
 Η 28η του Οκτώβρη 1940, έκαμε κομμάτια το θρύλο του ανίκητου εχθρού, το κήρυγμα του συμβιβασμού και της υποτέλειας, παρά τις δυσκολίες. 
Παρά τη δικτατορία του Μεταξά, που είχε απομακρύνει από το στράτευμα ικανούς αξιωματικούς για τα δημοκρατικά τους φρονήματα και είχε στις φυλακές πολλούς αγωνιστές που ήθελαν να πολεμήσουν. 
Στις 29 Οκτώβρη 1940, οι πολιτικοί κρατούμενοι του στρατοπέδου της Ακροναυπλίας υποβάλανε υπόμνημα στην κυβέρνηση του δικτάτορα Μεταξά, ζητώντας να σταλούν στην πρώτη γραμμή του πυρός για τη συντριβή των επιδρομέων και την υπεράσπιση της χώρας μας. 
Υπόμνημα, που δεν έγινε δεκτό. Κι όχι μόνο αυτό. Αυτοί οι πολιτικοί κρατούμενοι παραδόθηκαν τελικά στους Γερμανούς (!) 
Από τα μπουντρούμια της  Ασφάλειας του Μανιαδάκη, στις 30 Οκτώβρη 1940, ο Νίκος Ζαχαριάδης έγραφε και καλούσε συνάμα το λαό: «Ο φασισμός του Μουσολίνι χτύπησε την Ελλάδα πισώπλατα, δολοφονικά… Σήμερα όλοι οι Έλληνες παλεύουμε για τη λευτεριά, την τιμή, την εθνική μας ανεξαρτησία. Η πάλη θα είναι πολύ δύσκολη και πολύ σκληρή…. Όλοι στον αγώνα. Οι εργαζόμενοι όλου του κόσμου στέκουν στο πλευρό  μας ». 
Στο μέτωπο ο ελληνικός στρατός μπόρεσε να συγκρατήσει τις ανώτερες αριθμητικά και σε εξοπλισμό φασιστικές ιταλικές δυνάμεις, γιατί οι Έλληνες στρατιώτες και αξιωματικοί (μόνιμοι και έφεδροι), πολέμησαν με όλη τη δύναμη της ψυχής τους, με αφάνταστο ηρωισμό, αποφασιστικότητα και πίστη για τη νίκη, για τη λευτεριά και την τιμή της πατρίδας. 
Η προσφορά της Ελλάδας στο συμμαχικό αγώνα ήταν αποφασιστικής σημασίας. Κι αυτό αναγνωρίστηκε απ΄ όλους τους συμμάχους μας με τον πιο επίσημο τρόπο. Μίλησαν για Θερμοπύλες. Και τότε όπως το ΄40  η χώρα μας έσωσε τον πολιτισμό από τη βαρβαρότητα. 
Ότι δεν πέτυχαν οι Ιταλοί, το κατάφεραν οι Γερμανοί. Κι αυτό, όχι για να βοηθήσουν τους συμμάχους τους  Ιταλούς, μα γιατί τους ενδιέφερε η γεωγραφική θέση της χώρας μας. 
Οι καταχτητές Γερμανοί, χρησιμοποίησαν όλα τα μέσα για να υποτάξουν αυτόν τον ελεύθερο λαό. Όμως ο λαός οργανωμένος σε αντιστασιακές οργανώσεις, ρίχτηκε σ’ ένα φοβερό αγώνα, γράφοντας την αθάνατη εποποιία της εθνικής μας αντίστασης, φλογισμένος από τα ιδανικά της εθνικής ανεξαρτησίας, της λαϊκής κυριαρχίας και προκοπής. Οι οργανώσεις της εθνικής αντίστασης απλώθηκαν σε πόλεις και σε χωριά. Το κάθε χωριό, καλύβα με καλύβα, η κάθε πόλη, σπίτι με σπίτι έγινε φρούριο του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα  Τα βουνά μας πλημμύρισαν αγωνιστές της λευτεριάς.
 Παρ΄ όλα αυτά, εμείς οι Έλληνες δεν αποκομίσαμε λάφυρα από τη συμμαχική νίκη, που ήρθε μετά από πέντε χρόνια. Αντίθετα, στο διάστημα της κατοχικής πενταετίας των σκληρών αγώνων, εμποδίσαμε με τα δόντια την ψυχή, που γύρευε να εγκαταλείψει από την πείνα το σκελετωμένο κορμί. 
Έτσι, όταν σήμαναν γιορταστικά οι καμπάνες της λευτεριάς, ζούσαμε ακόμα. Και είμαστε περήφανοι που είχαμε γεννηθεί Έλληνες και είχαμε πολεμήσει σαν Έλληνες. 
 Σήμερα, η 28η του Οκτώβρη 1940 ακτινοβολεί επίκαιρα διδάγματα. Το ιστορικό «ΟΧΙ» θα επαναλαμβάνεται πάντα σ΄ οποιονδήποτε επιδρομέα {Εσωτερικό ή εξωτερικό } επιβουλευτεί την ακεραιότητα και ανεξαρτησία της πατρίδας μας. 
Η 28η του Οκτώβρη είναι η λαϊκή αγωνιστική υποθήκη. Είναι, πρώτ’ απ΄ όλα  το μήνυμα αγώνα στις σημερινές εντελώς διαφορετικές συνθήκες. Όπως τότε, έτσι και σήμερα, ο λαός μας θέλει ειρήνη και προκοπή. 
Είναι το μήνυμα, προς αυτούς που μοιράζονται την εξουσία αλλά και για τον καθένα μας, πώς πάνω απ΄ όλα και πρώτα απ’ όλα προέχει το συμφέρον της Πατρίδας μας. Οι 700.000 νεκροί μας, μας στέλνουν το μήνυμα: «Ποτέ πια φασισμός! Ποτέ πια πόλεμος!» Με τις σκέψεις αυτές, γιορτάζουμε σήμερα την επέτειο του «ΟΧΙ». Ας είμαστε όλοι ενωμένοι και αδελφωμένοι. 
Είμαστε Έλληνες, γνήσιοι απόγονοι των δοξασμένων προγόνων μας, Οι σκιές των ηρώων, μας παραστέκουν στη σημερινή μας γιορτή.
 Ζήτω το ΟΧΙ του Σαράντα !

Η Προστασία των Ανηλίκων είναι Πρώτα απ΄όλα Ηθικό Καθήκον Κάθε Πολίτη

Η υπόθεση της 4χρονης Μαρίας που συγκλονίζει την παγκόσμια κοινή γνώμη φέρνει στην επιφάνεια το τραγικό φαινόμενο της αγοραπωλησίας βρεφών και στη χώρα μας, της παιδικής εργασίας, της επαιτείας, και μιας σειράς κακουργηματικών πράξεων με «όχημα» ανήλικα παιδιά, ελληνικής ή μη καταγωγής.

Τα γεγονότα δυστυχώς αποδεικνύουν ότι το Ελληνικό Κράτος πολλές φορές είναι απλά θεατής, ενώ δεν έχει επιδείξει την οφειλόμενη και έμπρακτη μέριμνα στις επανειλημμένες διαπιστώσεις Διεθνών Οργανισμών, όπως και του Συνηγόρου του Παιδιού, ότι τα παιδιά που εργάζονται είναι «αόρατα» με την ανοχή του Κράτους στην παιδική εργασία, αλλά και τη σχολική διαρροή. Και αυτή η μέριμνα είναι βέβαιο ότι θα περιλάμβανε κατ’ ελάχιστον τη λειτουργία του Παρατηρητηρίου για τα Δικαιώματα του Παιδιού, το οποίο αν και θεσμοθετημένο, δεν λειτουργεί.

Η επικαιρότητα καταδεικνύει με τον πιο σκληρό τρόπο όχι μόνο την ανάγκη διαρκών και εντατικών ελέγχων και αυστηροποίησης του νομικού πλαισίου για την προστασία της παιδικής ηλικίας, αλλά και επίγνωσης από το Κράτος των ακραίων συνεπειών της μετατροπής της οικονομικής κρίσης σε ανθρωπιστική: ο θεσμός της οικογένειας μαστίζεται από την έλλειψη δημόσιων υποστηρικτικών δομών, παιδιά λιποθυμούν από ασιτία στα σχολεία ή εγκαταλείπονται σε ιδρύματα από άνεργους γονείς, ενώ τάγματα εφόδου βρίσκουν πρόσφορο έδαφος άσκησης ρατσιστικών επιθέσεων.

Ταυτόχρονα δεν είναι δυνατόν, την ίδια στιγμή που κόβονται ή μειώνονται προνοιακά επιδόματα σε πραγματικούς δικαιούχους, να εκκρεμεί έως σήμερα η δημιουργία ενιαίου φορέα εποπτείας της χορήγησης προνοιακών επιδομάτων με αποτέλεσμα τη χορήγηση προνοιακών επιδομάτων στον ίδιο αποδέκτη από πολλούς και διαφορετικούς φορείς, να γίνεται με τόσο ελαστικούς όρους η καταχώρηση γεννήσεων, να εκδίδονται αυθαίρετα πολλαπλές ληξιαρχικές πράξεις γέννησης.

Η προστασία του κάθε παιδιού πρέπει να εξασφαλίζεται με κάθε μέσο και τρόπο. Αυτό δεν αποτελεί μόνο θεμελιώδη συνταγματική επιταγή, αλλά και νομική υποχρέωση των οργάνων της πολιτείας, των εργοδοτών, των γονέων, είναι ηθικό καθήκον κάθε πολίτη.

                                                                          Γ.Σ.Ε.Ε

   ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΤΥΠΟΥ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ

OIKONOMIKH ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΣΧΟΛΕΙΟ

Ζούμε στιγμές πρωτόγνωρες. Στιγμές που όμοιές τους δεν έχει

ξαναζήσει η γενιά μας.

Η σημερινή εποχή χαρακτηρίζεται από φαινόμενα έντονης αμφισβήτησης .

αξιών και θεσμών. Η αμφισβήτηση αυτή επιδεινώθηκε  από την

δεινή κοινωνική, οικονομική και συναισθηματική κατάσταση που βιώνει

σήμερα η πλειονότητα των Ελλήνων, ο μέσος Έλληνας και από τη

συνειδητοποίηση ή πίστη αν θέλετε για την ανισότητα, την

ατιμωρησία, την αδικία που θεωρούν οι πολίτες πως υφίστανται στην  ελληνική

κοινωνία και την ελληνική πραγματικότητα.

Δε θα αναφερθώ στις αιτίες της, κάτι που δεν είναι θέμα της σημερινής

θεματολογίας, αλλά στο πώς αυτή επηρεάζει το σχολείο γενικότερα,

ειδικότερα όμως το μαθητή μας. Πέραν τούτου θα προσπαθήσω να δώσω το

έναυσμα ώστε να συζητήσουμε τι μπορούμε να κάνουμε ώστε να μην μένουμε

απαθείς, αδιάφοροι και πολύ περισσότερο απλά κριτές.

Σκοπός είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι υπάρχει ελπίδα, ελπίδα σωτηρίας

για τους μαθητές μας και αυτή είναι και στα χέρια των δασκάλων

αρκεί να το πιστέψουν και να μη μένουν θεατές της κατάστασης.

Η οικονομική κρίση που βιώνει η χώρα μας τα τελευταία

χρόνια, δε μπορεί να αφήσει το εκπαιδευτικό σύστημα ανέπαφο και άτρωτο.

Συνέπειες:

Α) Λιγότερα έσοδα για τις λειτουργικές δαπάνες των σχολείων

Β) μείωση του ρυθμού ανέγερσης σχολικών κτιρίων

Γ) συγχωνεύσεις τμημάτων περισσότεροι μαθητές στα τμήματα (30αρια)

Δ) Συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων

Ε) Μείωση των προσλήψεων νέων Εκπ/κων

Στ) Μεταβολή των εργασιακών σχέσεων των Εκπ/κων

περισσότεροι καθηγητές σε δύο ή τρία σχολεία

περισσότεροι με ελαστικές σχέσεις εργασίας (ωρομίσθιοι) αναγκαστικές αποσπάσεις σε άλλες περιφέρειες.

Ζ) Μείωση των μισθών

Η) Καμία πρόσληψη κοινωνικών ψυχολόγων, με τους Εκπ/κους να

καλύπτουν τα κενά εκ των ενόντων και το σχολείο να υπολειτουργεί.

Αυτή είναι μια πρώτη προσέγγιση απλή, ορθολογιστική που καταδεικνύει

τις συνέπειες που υφίσταται το σχολείο με έμμεση και γιατί όχι άμεση βέβαια

ανταποδοτική επενέργεια στους μαθητές.

Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Η δεινή οικονομική κρίση που έχει εισβάλει σε

όλα τα σίτια των μέσων οικονομικά και πολιτισμικά οικογενειών, τα οποία

αποτελούν εξάλλου και τη συντριπτική πλειοψηφία των συμμετεχόντων στη

δημόσια εκπαίδευση και στα δημόσια σχολεία μας, έχει δημιουργήσει ένα

πλήθος προβλημάτων και παρενεργειών στους μαθητές. Αυτά μεταφέρονται

από το σπίτι στο σχολείο, όπου και παρατηρούνται πρωτόγνωρα οδυνηρές

καταστάσεις.

Να μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα:

Σύμφωνα με στοιχεία της ΟΛΜΕ το φαινόμενο της εκδήλωση επιθετικής                                          συμπεριφοράς των μαθητών λόγω της οικονομικής κρίσης αυξάνεται με φρενήρεις ρυθμούς

συμμορίες, ξυλοδαρμοί παιδιών, επιθετική συμπεριφορά μαθητών,παρεμβάσεις 

 εισαγγελέων {80 περιπτώσεις φέτος, 3 πέρσι, 0 πρόπερσι}}

Η Εισαγγελία Ανηλίκων έρχεται αντιμέτωπη καθημερινά με απίστευτα

περιστατικά, όπου πρωταγωνιστούν μαθητές, οι οικογένειες των οποίων

βρίσκονται σε δεινή οικονομική κατάσταση.

Οι συνέπειες της οικονομικής κρίσης που βιώνουν οι ανήλικοι εξελίσσονται σε όλους 

τους χώρους που ζουν και κινούνται παιδιά, όπως και στο σχολείο. 

 Πριν από λίγες μέρες στην Εισαγγελία Ανηλίκων έφτασε επώνυμη καταγγελία από γυμνάσιο 

 της Καλλιθέας για περιστατικά κλοπής κολατσιού ορισμένων παιδιών από κάποιους 

συμμαθητές τους που πεινάνε.

Την αγωνία των μαθητών για το κολατσιό που λείπει από τη σάκα, για το

πουκάμισο της παρέλασης που δεν μπορεί να αγοράσει η μαμά, για την

προοπτική μετανάστευσης της οικογένειας σε μέρη μακρινά αφουγκράστηκαν

οι δάσκαλοί τους στο 5ο και 22ο Δημοτικό Κερατσινίου και αποφάσισαν να

υιθετήσουν ατύπως οικογένειες που έχρηζαν οικονομικής στήριξης

Η δασκάλα της τρίτης δημοτικού, κ. Ολγα αναφέρει «Οταν διαπιστώνουμε

ότι ένα παιδί δεν έχει χρήματα για το εισιτήριο του παιδικού θεάτρου,

βρίσκουμε τρόπο να το καλύψουμε» «Συχνά αυτή η παράσταση είναι το μοναδικό του   πνευματικό ερέθισμα».                  Η σχολική κοινότητα «αναλαμβάνει» εξίσου και τα γενέθλια πολλών παιδιών, αφού συχνά δεν υπάρχουν χρήματα
 όχι για πάρτι, αλλά ούτε καν για γλυκό.   «Στόχος μας είναι να διατηρήσουμε την κανονικότητα εντός του σχολείου» Οπως εξηγεί ο πρόεδρος του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Κερατσινίου Περάματος. «Εχουν έρθει μαθητές με επιστολή 

γονέα προς τον δάσκαλο ή τον καθηγητή τους, που μας ζητεί εμπιστευτικά να δώσουμε 

στο παιδί τους δέκα ευρώ ή να του προσφέρουμε μεσημεριανό» «και θα σας τα 

επιστρέψουμε μόλις πάρουμε τα λεφτά της πρόνοιας».

Το 24h.gr βρέθηκε στο Βρεφοκομείο Αθηνών, επιβεβαιώνοντας δυστυχώς μία από τις τραγικότερες εκφάνσεις των συνεπειών της οικονομικής κρίσης.

“Υπάρχουν αιτήματα σχολείων για τη σίτιση των μαθητών. Τα αιτήματα αυτά έχουν διατυπωθεί για περιπτώσεις ολοήμερων σχολείων αφορά σε μαθητές οι οποίοι, όπως έχει παρατηρηθεί δε φέρνουν κατ' επανάληψη μαζί τους μεσημεριανό φαγητό”, υποστηρίζει μιλώντας αποκλειστικά στο “24h.gr” η πρόεδρος του Βρεφοκομείου Αθηνών και υπεύθυνη των δημοτικών σταθμών,

Μαρία Ηλιοπούλου.

Την κραυγή αγωνίας της συμμερίζονται οι διευθυντές και οι δάσκαλοι αρκετών δημοτικών σχολείων, οι οποίοι χτυπούν την πόρτα του Βρεφοκομείου ζητώντας συσσίτιο για κάποιους μαθητές.

Με... έρανο, σύμφωνα με εφημερίδα ζεσταίνονταν οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Καλαμπάκας Τρικάλων. Πρώτη ανταποκρίθηκε η ηγουμένη της Μονής Αγίου Στεφάνου Μετεώρων, η οποία και έστειλε στο σχολείο 700 ευρώ, ενώ και ο Δήμος Καλαμπάκας ενέκρινε γιατη σχολική επιτροπή 2.600 ευρώ. «Εν τω μεταξύ ξεκίνησε το πρόγραμμα διανομής πρωινού σε μαθητές όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης που στερούνται κολατσιού λόγω της

οικονομικής συγκυρίας και στη Θεσσαλονίκη. Το πρόγραμμα υλοποιεί ο δήμος Θεσσαλονίκης σε συνεργασία με τα κυλικεία των σχολείων, ενώ για τολόγο αυτό εγκρίθηκε το ποσό των 32.000 ευρώ. Ο δήμος Θεσσαλονίκης κατέγραψε τις τελευταίες εβδομάδες 600 μαθητές που στερούνται πρωινού φαγητού. 

Η οικονομική κρίση χτυπάει τα Ελληνόπουλα σε πολλά μέτωπα, ενώ πληθαίνουν τα παιδιά που βιώνουν την κακοποίηση πια όχι μόνο μέσα από τις κλασικές μεθόδους ξυλοδαρμού ή σεξουαλικών εγκλημάτων, αλλά την κακοποίηση που γεννούν η φτώχεια, η ανέχεια και η ανεργία. Αυτά είπε σε ημερίσια εφημερίδα μεγάλης κυκλοφορίας στο "Εθνος " εισαγγελική πηγή. 

Οι επιπτώσεις ψυχοκοινωνικών αντιξοοτήτων, όπως π.χ. η φτώχεια στα παιδιά, μπορεί να είναι έμμεσες και άμεσες. Πιο συγκεκριμένα, η φτώχεια μπορεί να οδηγήσει σε σκληρή και τιμωρητική στάση των γονέων (άμεση επίδραση) και τελικά σε αντικοινωνική συμπεριφορά (έμμεση επίδραση).

Διάφορες μελέτες δείχνουν τη συσχέτιση φτώχειας με προβλήματα ψυχικής υγείας στα παιδιά μέσω διάφορων μηχανισμών.

Η οικονομική δυσπραγία των γονέων, η αύξηση της ανεργίας και η ευρύτερη κοινωνική αποδιοργάνωση 
ντικατοπτρίζονται φανερά πλέον στην καθημερινότητα του σχολείου. Οι μαθητές δεν έχουν την δυνατότητα να αγοράσουν τα απαραίτητα για την παρακολούθηση του σχολείου, ενώ έντονη είναι και η αδιαφορία απέναντι στη σχολική τάξη και τις απαιτήσεις της. Οι γονείς, έχοντας πολύ πιο άμεσα προβλήματα επιβίωσης να αντιμετωπίσουν, παραμελούν τη σχολική επίβλεψη των παιδιών τους.

Η σχολική διαρροή αποτελεί μια επίσης νέα πραγματικότητα, καθώς πολλά παιδιά δε μπορούν να

πηγαίνουν στο σχολείο, την στιγμή που στο σπίτι τους, στην οικογένεια τους δεν υπάρχουν τα αναγκαία πλέον της σίτισης και ένδυσης τους.

Διαρροή δεν σημαίνει απλά μία κατάσταση που απορρέει από την οικονομική κρίση αλλά μία αποτυχία της εκπαίδευσης. Η κατάσταση κρίσης στα σχολεία επιβεβαιώνεται και από τον τζίρο των κυλικείων αφού έχει μειωθεί η «πελατεία» τους έως και 50%

Ανάμεσα στα αποτελέσματα της κρίσης τα σοβαρότερα, εκτός του βιοποριστικού, για τα παιδιά

είναι η αύξηση του άγχους, η αύξηση της βίας και ημείωση της επίδοσης στο σχολείο.

Αυτό αποδεικνύει έρευνα, σχετικά με την Παιδική και Νεανική βία.

Τραγικοί λοιπόν αποδέκτες όλης αυτής της κατάστασης είναι τα μικρά παιδιά που βιώνουν ένα επισφαλές και αβέβαιο κλίμα, που γεννά στα ίδια φόβο, υπαρξιακό πόνο και έντονο θυμό. Ο θυμός αυτός ενισχύει επιθετικές ή ακόμη και παραβατικές συμπεριφορές.

 Κι όμως, τα παιδιά έχουν την ανάγκη να πιστεύουν τον κόσμο στον οποίο ζουν και αναπτύσσονται.

Χρειάζεται να μάθουν να πιστεύουν πως ο κόσμος γύρω τους διαθέτει μια στοιχειώδη δομή, σταθερότητα και λογική.

Χρειάζονται να μεγαλώσουν συναισθηματικά ασφαλή και με αυτοπεποίθηση, να μπορούν να ονειρεύονται και να ελπίζουν.

Χρειάζεται να τα προστατέψουμε από τη βία και τον παραλογισμό της μάζας.

Πως λοιπόν να τους πούμε πως ο μπαμπάς δεν έχει πια δουλειά γιατί απολύθηκε;

Πώς να παραδεχτούμε πως δεν μπορούμε να τους αγοράσουμε τίποτα από όσα ίσως

διαθέτουν ακόμα οι φίλοι τους, επειδή δεν υπάρχουν τα χρήματα;

Τι μπορούμε να κάνουμε;

Ως γονείς πρώτα.

Ας μην παρασυρόμαστε από σενάρια φόβου και πανικού που δεν οδηγούν πουθενά,

παρά μόνο ενισχύουν το αίσθημα της αβεβαιότητας και καταλήγουν σε λανθασμένες και βιαστικές αποφάσεις.

Ας κάνουμε μια επανεκτίμηση των προτεραιοτήτων μας, χωρίς όμως να ξοδεύουμε αφειδώς τα χρήματα.

Υπάρχουν εναλλακτικές μορφές διασκέδασης, όπως οι συγκεντρώσεις φίλων σε σπίτια, ακόμη και εναλλακτικές μορφές διακοπών (εξοχικά σπίτια φίλων, κάμπινγκ), που μπορεί να αποδειχθούν ακόμη πιο ευχάριστες από τις πολυδάπανες μορφές που έχουμε συνηθίσει.

Ας οριοθετήσουμε τις ανάγκες μας. Κάποιες από αυτές είναι πλασματικές και αποσκοπούν μόνο στην επίδειξη και την περιττή πολυτέλεια.

Η ψυχολογική αντίδραση και η νοοτροπία μας είναι το ίδιο σημαντική όπως και οι πράξεις μας, αν όχι περισσότερο σημαντική. Η δυσφορία που βιώνουν οι άνθρωποι οφείλεται σε μεγάλο ποσο

στό στην ερμηνεία που δίνουν στα πράγματα και όχι στα πράγματα αυτά καθαυτά.

Ας εντάξουμε τα παιδιά σε υποσυστήματα όπως είναι οι δημιουργικές ομάδες π.χ  οι ομάδες ζωγραφικής, οι αθλητικές ομάδες, το κατηχητικό. Γιατί όπως αναφέρει και ο Σβάιτσερ: «Η ευτυχία είναι το μόνο πράγμα που διπλασιάζεται όταν το μοιράζεσαι».

Το σχολείο από την άλλη πλευρά μπορεί να διαδραματίσει έναν ουσιαστικότατο ρόλο μεταβάλλοντας το γνωστικού μόνο περιεχομένου πρόγραμμά του. ,Μπορεί να λειτουργήσει ως χώρος συμπαράστασης, ψυχολογικής υποστήριξης και παράλληλα με τον παιδαγωγικο-διδακτικό του ρόλο να προσφέρει ισορροπία, γαλήνη, αυτοπεποίθηση στους μαθητές.

Η λύση που προτείνεται αφορά τέσσερα βασικά στάδια. Στηρίζεται, στην αισιοδοξία στην ενθάρρυνση και στην ενίσχυση.

Το πρώτο βήμα, είναι η διαμόρφωση μίας διαφοροποιημένης στάσηςτων 

εκπαιδευτικών προς τους μαθητές. Η νέα στάση αφορά περισσότερο στην εμπιστοσύνη

του δασκάλου προς τους μαθητές του, την εκτίμηση, τη συμπαράσταση, την παροχή συναισθηματικής βοήθειας, την έμφαση στηνενίσχυση και επαύξηση των δυνατοτήτων

τους παρά στην αναπλήρωση των ελλειμμάτων τους.

Καθημερινά οι δάσκαλοι, έρχονται τους τελευταίους μήνες αντιμέτωποι με

παιδιά που παρουσιάζουν συμπτώματα καταστάσεων κρίσης, πανικού, θυμού

ή φόβου. Τα παρακάτω συμπτώματα τις περισσότερες φορές όπωςπαρουσιάζονται ξαφνικά,

 έτσι και υποχωρούν. Παραπονιούνται οι μικροί μαθητές για πονοκέφαλο, κοιλιακούς πόνους, αίσθημα ζάλης, λαχάνιασμα,ξαφνική εφίδρωση, δυσφορία, ταχυκαρδία.

Συμπτώματα που δεν προκαλούν σωματική βλάβη, αλλά που επηρεάζουν

σημαντικά τις πνευματικές δυνατότητες των παιδιών και τον ψυχισμό τους.

Διαπιστώνουμε τον τελευταίο καιρό, ότι πληθαίνουν τα παιδιά με προβλήματα

συγκέντρωσης και ίσως μειωμένης ικανότητας στη μάθηση. Γινόμαστε, σχεδόν καθημερινά, μάρτυρες εκρήξεων θυμού, αδικαιολόγητων νεύρων, έντονης νευρικότηταςκαι δυστυχώς 

 και δειγμάτων βίαιης συμπεριφοράς απέναντι στους συνομήλικους.

Σχεδόν καθημερινά και παράλληλα με την παραπάνω κατάσταση, δυστυχώς 

αντιμετωπίζουμε και θυμωμένους γονείς. Γονείς που δεν έχουν μείνε ανέγγιχτοι από την πραγματικότητα που βιώνουν και δεν μπόρεσαν ακόμη να βρουν τις δικές τους ισορροπίες. Παρουσιάζεται αύξηση του αριθμού καταγγελιών, δεν είναι συζητήσιμοι, είναι εγωιστές και με συμπεριφορά πουδεν παρατηρούσαμε τα προηγούμενα χρόνια.

Μέσα σε αυτό το κλίμα, πρέπει να ακούσουμε τα παιδιά μας και παράλληλανα φροντίσουμε να αναπτύξουν δεξιότητες και την κριτική ικανότητα, ώστε να μπορούν να ανταπεξέλθουν στις δύσκολες συνθήκες και τις ανάγκες τηςζωής.

Σύμφωνα με την επιστήμη της ψυχολογίας, τα παιδιά θα πρέπει να είναι ενήμερα και συμμέτοχα, αλλά στο βαθμό που επιτρέπει η ηλικία και η αντίληψή τους, χωρίς να τους στερήσουμε την παιδικότητά τους.

Επιπλέον, είναι πολύ σημαντικό να ασχοληθούμε ουσιαστικά με συναισθήματα όπως ο θυμός, ο φόβος, το άγχος και η θλίψη. Να μάθουμε τα παιδιά μας πώς να ηρεμούν τον εαυτό τους όταν διαταράσσεται. Με ποιον τρόπο μπορούν να κερδίσουν χρόνο για να κρίνουν αν αυτό που τους έρχεται να πουν ή να κάνουν εκείνη τη στιγμή είναι πραγματικά το καλύτερο που μπορούν να κάνουν.

Τα συναισθήματα και οι σχέσεις παραμελούνται στο ελληνικό σχολείο. Αυτή τη στιγμή πρέπει να διδάξουμε τη διαχείριση συναισθημάτων για να σταθούμε δίπλα στους μαθητές μας, γιατί αντί να ζεσταίνονται οι μικρές ψυχές, κρυώνουν μέσα στην απέραντη μοναξιά των ανθρώπινων σχέσεων.

Οι μικροί μαθητές μας πρέπει να γίνουν ικανοί να κατανοήσουν ποια συναισθήματα μπορούν να επηρεάσουν τη σκέψη τους. Για παράδειγμα να μπορούν να παρατηρήσουν ότι όταν είναι θυμωμένοι σκέφτονται πράγματα εκδικητικά για τους άλλους και όταν τους περάσει ο θυμός κάνουν τελείως διαφορετικές σκέψεις. Επίσης, ότι οι σκέψεις αυτές μπορούν να οδηγήσουν σε

συγκεκριμένες συμπεριφορές, όπως ο θυμός να οδηγεί το παιδί να πει λόγια στον συμμαθητή του, χωρίς στην πραγματικότητα να τα πιστεύει πραγματικά.

Μέσα από καλά σχεδιασμένες δράσεις διαχείρισης συναισθημάτων και  ανάπτυξης συναισθηματικής νοημοσύνης, θα πρέπει να κατανοήσουν τα παιδιά ότι κάθε συναίσθημα έχει έναν σκοπό.

Η έκφραση των συναισθημάτων μέσα στην τάξη μπορεί να βελτιώσει τη συναισθηματική ατμόσφαιρα και μπορεί επίσης, να βοηθήσει στην εκτόνωση συγκρούσεων. Τέλος, θα πρέπει ως συνοδοιπόροι στα μονοπάτια γνώσης και ως εμψυχωτές, να μπορέσουμε να μιλήσουμε για τα δικά μας συναισθήματαγια να συμβάλουμε στο άνοιγμα αυτού του είδους της επικοινωνίας.

Προτεινόμενες δραστηριότητες:

Σχεδιάζουμε από κοινού με τους μαθητές μας μια μέθοδο για να κερδίζει κανείς λίγο χρόνο να σκέφτεται, αντί να αντιδρά αυτόματα, και συχνά επιθετικά.

• Με αφορμή πραγματικά γεγονότα που συμβαίνουν στη τάξη μπορεί να γίνει συζήτηση για σωστή αντιμετώπιση αρνητικών καταστάσεων.

• Η δραματοποίηση στην τάξη διάφορων σεναρίων για σωστό τρόπο διαχείρισης αρνητικών συναισθημάτων είναι βοηθητική.

• Το παιχνίδι ρόλων είναι αυτό που κατεξοχήν προσφέρει ευκαιρίες γιατην έκφραση συναισθημάτων και σε κάθε βήμα μας θεωρείται απαραίτητο.

Και ας μη ξεχνούμε τη χαρά της αγκαλιάς και της αποδοχής. Στους δύσκολους

καιρούς μας, είναι σίγουρο ότι οι δάσκαλοι μπορούν να δώσουν ελπίδα και φως στην παιδική ψυχή.

Βήμα δεύτερο, αφορά στον ανασχηματισμό του αναλυτικού προγράμματος σπουδών

μέσω εστίασης των εκπαιδευτικών στα πραγματικά αυθεντικά προβλήματα που έχουν νόημα για τους μαθητές και στην δημιουργία εννοιών και συνδέσεων τους με την εξωσχολική κουλτούρα

των μαθητών.

(σύνδεση μάθησης με πραγματικές καταστάσεις της ζωής τους ώστε να γίνει το μάθημα ευχάρισ

το και ενδιαφέρον,τροποποίηση προγράμματος ώστε να μη γίνεται κουραστικό και να μην έχει την έννοια της μεταλαμπάδευσης γνώσης ούτε το τρέξιμο για ολοκλήρωση της ύλης).

Το τρίτο βήμα αναφέρεται στην εφαρμογή νέων στρατηγικών διδασκαλίας,

 που εστιάζουν στην ενθάρρυνση των μαθητών, στην παροχή υποστήριξης τους και στην αναγνώριση του διάλογου ώστε να δημιουργηθεί κλίμα αποδοχής, έλξης και συνεργασίας.

(Συμμετοχή μαθητών, Projet, βιωματικές δράσεις, μαθαίνω παίζοντας, σημασία στην απόκτηση αυτοεικόνας και αυτοπεποίθησης)

Τέταρτο βήμα η άμεση σχέση σχολείου σπιτιού.

Το σχολείο πρέπει να συνομιλεί με το σπίτι, ο δάσκαλος με τους γονείς να βρίσκονται κοντά, να

αλληλεπιδρούν και με κοινή στόχευση να αντιμετωπίζουν τα προβλήματα που παρουσιάζονται στους μαθητές. Η επικοινωνία σχολείου σπιτιού σύμφωνα με επιστημονικές έρευνες βοηθά τους μαθητές να νιώθουν πιο ευχάριστα στο σχολείο, να αποδίδουν  περισσότερο στα μαθήματα και να βλέπουν μεκαλύτερο μάτι τους δασκάλους τους.

(Μην ξεχνάμε ότι όταν ένα πρόβλημα εμφανίζεται σε δύο διαφορετικά περιβάλλοντα είναι όντως ουσιαστικό πρόβλημα)  Τα παραπάνω βήματα σίγουρα δεν είναι τα μοναδικά ούτε είναι μαγικά

 Συμβάλλουν όμως αποφασιστικά στη βελτίωση της ψυχολογίαςτων μαθητών,επουλώνουν τις καθημερινές εντάσεις που βιώνουν στις οικογένειέςτους, αναπτερώνουν το ηθικό τους, μετατρέπουν το χώρο του σχολείου από χώρο αγγαρείας σε χώρο ευχάριστης και δημιουργικής απασχόλησης.

Δίνει εν τέλει χαρά και ελπίδα στο μαθητή μας που την έχει τόση ανάγκη.

πηγή : users.sch.gr/akoptsi/images/7perif.../oikonomikh_krish_sxoleio.pdf‎

Παιδιά και οικονομική κρίση: Τρόποι διαχείρισης

Η επίδραση της οικονομικής κρίσης στην ψυχολογία των παιδιών: τρόποι διαχείρισης συναισθημάτων και συμπεριφοράς. Τον τελευταίο καιρό πολλά πράγματα ακούγονται σε σχέση με την οικονομική κρίση. Αυτό που κυριότερα μ’ έχει συνταράξει πρωτίστως ως μητέρα κι έπειτα ως ειδικό είναι o αντίκτυπος που έχει η οικονομική κρίση στον ψυχοσυναισθηματικό κόσμο των παιδιών.
Η ομιλία που είχα σ’ ένα Νηπιαγωγείο σχετικά με την πειθαρχία των παιδιών κατέληξε σε έντονο πόνο, θυμό, αγανάκτηση, θρήνο εξαιτίας των κοινωνικοοικονομικών συνθηκών . Οι γονείς αισθάνονται ανεπαρκείς σ’ αυτό τον δύσκολο ρόλο που έχουν επωμιστεί και πρέπει να τον φέρουν σε πέρας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Καθημερινά είναι τα κρούσματα ασιτίας παιδιών αλλά και παράλληλα η εμφάνιση ψυχοσωματικών συμπτωμάτων, τα οποία είναι αποτέλεσμα έντονων και επαναλαμβανόμενων στρεσογόνων καταστάσεων. Υπάρχει μεγάλη έξαρση σε κρίσεις πανικού, αγχώδεις διαταραχές, οι οποίες ακολουθώνται από πληθώρα συμπτωμάτων (πονοκέφαλοι, δύσπνοια, ταχυκαρδία, ζαλάδα, τάση λιποθυμίας, τρόμο χεριών, έλλειψη συγκέντρωσης, μείωση επίδοσης στο σχολείο).
Η αύξηση βίας κι επιθετικότητας αποτελεί βαρυσήμαντη πραγματικότητα που δεν θα μπορούσε να αγνοηθεί. Η γενικότερη αρνητική κατάσταση προκαλεί αρνητικά συναισθήματα τα οποία πολλές φορές γεννούν βίαιες συμπεριφορές. Πολλά είναι τα περιστατικά που αναφέρονται στα σχολεία της αρπαγής κολατσιού ή χρημάτων από συμμαθητές.
Επίσης, η δυσάρεστη οικονομική κατάσταση διέπεται από υπερένταση, φωνές, διενέξεις και διαμάχες οι οποίες λειτουργούν αθροιστικά και προκαλούν κατάθλιψη, στενοχώρια, μελαγχολία. Αντί να ακούγονται χαρούμενες και ξένοιαστες παιδικές φωνούλες, αντικρύζουμε θλιμμένα, στενοχωρημένα προσωπάκια. Με αποκορύφωμα την μείωση αυτοπεποίθησης, αυτοεκτίμησης, αυτοσεβασμού.
Για άλλη μία φορά, θέλω να επισημάνω πόσο σημαντική είναι η αντίδραση των γονιών απέναντι σε όλη αυτή την δυσάρεστη κατάσταση αλλά και πως οι γονείς μπορούν ν’αντιμετωπίσουν και να ενημερώσουν τα παιδιά σχετικά με την οικονομική κρίση.
Θα ήθελα, επιπλέον, να σκεφτούμε και ν’αναρωτηθούμε αν μιλάμε τελικά για οικονομική κρίση ή κρίση αξιών; Θέστε αυτό το ερώτημα στον εαυτό σας για να μπορέσετε να καταστάλαξετε μέσα σας από που θέλετε να ξεκινήσετε σε σχέση με την διαπαιδαγώγηση των παιδιών σας.
Για αρχή, καλό θα ήταν να θέσουμε προτεραιότητες και να οριοθετήσουμε τις ανάγκες της οικογένειάς μας. Όλο αυτά τα χρόνια ζούσαμε σε μία πολύ όμορφη φούσκα που υπήρχε περιττή πολυτέλεια, επίδειξη και αρκετή ματαιοδοξία. Η φούσκα αυτή έσκασε και όλα ξεχύθηκαν και μας παρέσυραν, με οδυνηρά και θλιβερά αποτελέσματα για αρκετά νοικοκυριά.
Επιπλέον, ο τρόπος που οι γονείς βιώνουν την κρίση έχει αντίκτυπο στα παιδιά, γιατί οι γονείς αποτελούν πρότυπα μίμησης και ταύτισης. Έτσι, η ένταση και πανικός από μέρους των γονιών ως αντιμετώπιση των δυσκολιών διαχέεται εύκολα προς τα παιδιά, δημιουργώντας αρκετά ψυχοσωματικά συμπτώματα αλλά και βίαιες συμπεριφορές μεταξύ των μελών της οικογένειας αλλά και πρός τους ομηλίκους τους.
Θα ήταν εποικοδομητικό να εστιάσουμε στην πληροφόρηση και ενημέρωση των παιδιών χωρίς υπερβολικές αντιδράσεις αλλά και ανάλογα με την ηλικία του παιδιού. Επίσης, θα ήταν καλό να ενημερωνόμαστε από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης όταν δεν είναι μπροστά τα παιδιά, γιατί δεν μπορούν να φιλτράρουν ανάλογα την πληροφορία που θα λάβουν. Μπορεί, λοιπόν, να μεγιστοποιήσουν την πληροφορία και να μην μπορούν μετέπειτα να διαχειριστούν την ψυχοσυναισθηματική τους κατάσταση. Από την άλλη, είναι χρήσιμο για την ομαλή λειτουργία της οικογένειας να υπάρχει ενημέρωση των παιδιών για τυχόν αλλαγές που πρόκειται να γίνουν όσον αφορά στην καθημερινότητα της οικογένειας και χωρίς ενοχές και τύψεις.
Σ’αυτό θα μας βοηθήσει πολύ η διατήρηση ψυχραιμίας, αισιοδοξίας κι ελπίδας, γιατί πολύ απλά η απαισιοδοξία, η μιζέρια και η γκρίνια δεν αλλάζουν την κατάσταση, αντίθετα την χειροτερεύουν. Δεν μπορούμε ως γονείς και ως ενήλικες να ωθήσουμε τα παιδιά μας σε μία βάλτωση συναισθημάτων κι έλλειψης οραμάτων, γιατί ας μην ξεχνάμε ότι θέλουμε το καλύτερο για τα παιδιά μας και σίγουρα το καλύτερο δεν βρίσκεται στα υλικά αγαθά, αλλά στην μεταφορά και μεταβίβαση θετικών και υγιών συναισθημάτων, που διέπουν τις ισορροπημένες και ψυχικά υγιείς σχέσεις.
Μία άλλη παράμετρος που αποτελεί σημαντικό ρόλο και συντελεί στην καλύτερη διαχείριση συναισθημάτων και συμπεριφορών είναι η άμεση επαφή με το σχολείο και τις δασκάλες των παιδιών. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το σχολείο αποτελεί τον πρώτο κοινωνικό φορέα στην διαπαιδαγώγηση των παιδιών. Μην διστάσετε να χρησιμοποιήσετε αλλά και να ζητήσετε την βοήθεια και συνεργασία των δασκάλων.
Κυριότερα, ως γονείς να θυμάστε ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν σε κλίμα εμπιστοσύνης και ασφάλειας αναπτύσσουν την ικανότητα διαχείρισης συναισθημάτων και αντιμετώπισης δύσκολων καταστάσεων. Γιατί , ακόμα, και μέσα από την κρίση δημιουργούνται ισχυροί δεσμοί μεταξύ των μελών και η οικογένεια μένει ενωμένη. Όλοι μαζί μπορούμε και προσπαθούμε να γίνουμε μία γροθιά, αναπτύσσοντας το αίσθημα της κοινότητας και της αλληλεγγύης.
Προσπαθούμε να μην σκεφτόμαστε αρνητικά, βρίσκουμε λύσεις στα προβλήματα, δεν διστάζουμε- αφήνουμε τον εγωισμό στην άκρη- να ζητήσουμε βοήθεια και συμπαράσταση την στιγμή που την χρειαζόμαστε. Πάνω απ’ όλα λειτουργούμε στα πλαίσια της κοινωνικής προσφοράς κι αλληλεγγύης, γιατί όταν είμαστε πολλοί η προσπάθεια είναι αποτελεσματική. Να θυμάστε «η ευτυχία είναι το μόνο πράγμα που διπλασιάζεται, όταν το μοιράζεσαι» (Σβάιτσερ)

Οριστικό λουκέτο σε πάνω από 1.200 σχολεία της χώρας

Σβήνουν από το χάρτη της εκπαίδευσης δεκάδες σχολεία κάθε χρόνο, όχι μόνο λόγω των μέτρων που λαμβάνει η κυβέρνηση άλλα και εξαιτίας και της μείωσης του μαθητικού δυναμικού... 
Στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε το διοικητικό συμβούλιο της ΟΛΜΕ στις 21/10 αναφέρθηκε στο γεγονός ότι περίπου 1.200 σχολεία έκλεισαν σε πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, ενώ πρόσφατα δόθηκε η εντολή από το υπουργείο σε εξαιρετικές περιπτώσεις να επιτρέπεται η αύξηση των μαθητών ανά τμήμα στους 30. 

Σίγουρα τα νούμερα που έδωσε η ΟΛΜΕ δείχνουν μια τάση συρρίκνωσης της δημόσιας εκπαίδευσης με στόχο τη μείωση των δαπανών, όμως η μείωση έχει και άλλο ένα γενεσιουργό αίτιο που είναι η μείωση του μαθητικού δυναμικού. Σημαντικά άλλωστε είναι τα στοιχεία που προκύπτουν από την ανάλυση των αριθμητικών δεδομένων της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας για την εκπαίδευση. 

Πιο αναλυτικά το σχολικό έτος 2010/11 λειτουργούσαν στη χώρα μας 10.626 δημόσια δημοτικά και νηπιαγωγεία ενώ το 2012/13 ο αριθμός των δημόσιων σχολείων μειώθηκε στις 9.699 μονάδες γεγονός που σημαίνει ότι 927 σχολεία ήτοι το 8,72% των σχολείων έπαψαν να λειτουργούν. 

Μείωση σχολικών μονάδων είχαμε και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Από το 3.134 δημόσια γυμνάσια και λύκεια του 2010 φθάσαμε το σχολικό έτος 2012/13 στα 2.842 που σημαίνει ότι σταμάτησαν να λειτουργούν 292 σχολεία ήτοι το 9,31% των σχολικών μονάδων. 

Ο συνολικός αριθμός των σχολείων που εξαφανίστηκαν από το σχολικό χάρτη είναι 1.219 σχολεία χωρίς να υπολογίζονται τα σχολεία της επαγγελματικής εκπαίδευσης. 

Αξίζει όμως να σημειωθεί ότι σημαντική είναι και η μείωση του μαθητικού δυναμικού λόγω των μειωμένων γεννήσεων και της φυγής χιλιάδων οικονομικών μεταναστών από τη χώρα μας. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι το 2010/2011 φοιτούσαν στα δημόσια ιδιωτικά και νηπιαγωγεία 801.101 μαθητές ενώ το σχολικό έτος 2012/13 ο αριθμός ανήλθε στους 711.919 δηλαδή οι μαθητές μειώθηκαν κατά 89.182 ήτοι κατά 11,13 ποσοστιαίες μονάδες. 

Όσον αφορά τα γυμνάσια και τα λύκεια0 το 2010 φοιτούσαν στη γενική εκπαίδευση 576.747 μαθητές ενώ το 2012/13 ο αριθμός ανήλθε σε 543.880 παρουσιάζοντας μείωση κατά 32.867 μαθητές. 

Τα επόμενα χρόνια ο αριθμός των μαθητών αναμένεται να μειωθεί περαιτέρω και στις δυο βαθμίδες εκπαίδευσης γεγονός που θα οδηγήσει εξ ανάγκης σε ακόμα μεγαλύτερη μείωση σχολικών μονάδων. 

Επομένως τα 1219 σχολεία που έκλεισαν δεν οφείλονται αποκλειστικά στην εκπαιδευτική πολιτική του υπουργείου Παιδείας άλλα θα λέγαμε ότι μπορούν να αποδοθούν και στην έλλειψη μέτρων για ενίσχυση της οικογένειας και την αύξηση των γεννήσεων που χρόνο με το χρόνο μειώνονται.

ΕΟΡΤΗ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

    Γυμνάσιο Αθικίων Αρχική Σελίδα !!!   

Μια σεμνή τελετή, όπως αρμόζει άλλωστε στην μνήμη των ηρώων του Έπους του 1940 πραγματοποιήθηκε σήμερα στον χώρο του Γυμνασίου μας παρουσία μαθητών, καθηγητών αλλά και γονέων. Κατά την διάρκεια της εκδήλωσης ορίστηκαν οι σημαιοφόροι και οι παραστάτες μαθητές Γυμνασίου που θα οδηγήσουν τα τμήματα στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου. Επίσης βραβεύθηκαν οι μαθητές που αρίστευσαν κατά της περσινή σχολική χρονιά.          

το πρόγραμμα της Εκδήλωσης

Ακολούθησε μια μουσική γιορτή με θέμα{ Οι καλλιτέχνες και ο πόλεμος} όπου διαβάστηκαν κείμενα σχετικά με την επέτειο, έγινε παρουσίαση  για τις γελοιογραφίες του 1940 και το σατυρικά τραγούδια της Σοφίας Βέμπο, ακούστηκαν τραγούδια της εποχής από την χορωδία του Γυμνασίου μας με συνοδεία κιθάρας. 
Ειδικό αφιέρωμα στα ρεμπέτικα του σαράντα και της κατοχής, όπου χόρεψαν μαθητές του χορευτικού τμήματος.  

Τέλος παρακολουθήσαμε οπτικοακουστικά  αποσπάσματα με υλικό από το έπος του 1940.

  Συγχαρητήρια σε όλους, μαθητές και καθηγητές, που συνέβαλαν σε αυτή την όμορφη παρουσίαση.