Ο εκπαιδευτικός κόσμος αντιστέκεται στην απώλεια χιλιάδων θέσεων εργασίας !!!

 Α΄ Ε.Λ.Μ.Ε. ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ Ο εκπαιδευτικός κόσμος αντιστέκεται στην απώλεια χιλιάδων θέσεων εργασίας

      Μετά την άκαρπη συνάντηση του Υπουργού Παιδείας  με την ΟΛΜΕ (9/5/13) είναι φανερό ότι η απεργιακή κινητοποίηση τις επόμενες μέρες είναι μονόδρομος. Είναι ξεκάθαρο ότι αυτό που διακυβεύεται αυτή τη στιγμή δεν είναι η αύξηση του διδακτικού ωραρίου των καθηγητών κατά δύο ώρες, όπως ψευδώς διαδίδουν στα Μ.Μ.Ε. οι παπαγάλοι του μνημονίου. Ο εκπαιδευτικός κόσμος αντιστέκεται  στην απώλεια χιλιάδων θέσεων εργασίας συναδέλφων μας αναπληρωτών και την υποχρεωτική μετακίνηση τουλάχιστον 4 000 μονίμων εκπαιδευτικών εκτός της περιφέρειας στην οποία ανήκαν οργανικά, γεγονός που απλά σημαίνει διάλυση οικογενειών και οικονομική εξόντωση των μετακινουμένων, αντιστέκεται στη βιομηχανία αργιών που έχει εξαπολυθεί ως συνέπεια του νέου Πειθαρχικού Δικαίου που καταργεί το συνταγματικά κατοχυρωμένο τεκμήριο αθωότητας, αντιστέκεται στην αξιολόγηση με τη μορφή τιμωρίας και μισθολογικής καθήλωσης, αντιστέκεται στις οι νέες συγχωνεύσεις-καταργήσεις σχολικών μονάδων, αντιστέκεται με λίγα λόγια στη διάλυση του Δημόσιου Σχολείου.
      Αν και η ΟΛΜΕ εξάντλησε από τη μεριά της κάθε περιθώριο καλής θέλησης, προτάσσοντας μόνο το αίτημα της απόσυρσης του Προεδρικού Διατάγματος για τις αναγκαστικές μεταθέσεις, η αδιάλλακτη στάση του Υπουργείου μάς οδηγεί σε έναν αγώνα που δεν επιλέξαμε να δοθεί τη συγκεκριμένη περίοδο.
      Όμως, ας γνωρίζουν όσοι αποφάσισαν να οδηγήσουν τα πράγματα στη σύγκρουση ότι οι εργαζόμενοι κατανοούν όλο και περισσότερο πως κάθε χτύπημα των δικαιωμάτων  ενός κλάδου εργαζομένων οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στη συρρίκνωση των δικαιωμάτων  και των άλλων κλάδων. Κατανοούν  ότι κάθε ήττα των εργαζομένων του σήμερα είναι ένα ακόμη βήμα προς τον εργασιακό εφιάλτη που θα ζήσουν τα παιδιά τους αύριο.
       Αυτά τα παιδιά για την αγωνία των οποίων τόσο υποκριτικά  ανησυχεί η κουστωδία των απολογητών των μνημονιακών μονοδρόμων.
      Αυτά τα παιδιά για τα οποία έχουν ήδη σχεδιάσει το εργασιακό περιβάλλον μέσα στο οποίο θα ζήσουν, με την ανεργία, την εργασιακή ανασφάλεια, την κατάργηση της μετενέργειας και των συλλογικών συμβάσεων.