Nεανική-μαθητική παραβατικότητα

Τα αυξανόμενα κρούσματα νεανικής παραβατικότητας των τελευταίων χρόνων, εκτός αλλά κυρίως εντός σχολείου, έχουν πάρει ανησυχητικές διαστάσεις. Παρακάτω παραθέτουμε απόψεις γονέων και καθηγητών σχετικές με το θέμα, τις αιτίες που προκαλούν τη βία καθώς και προτάσεις επίλυσης. Οι απόψεις είναι ποικίλες. Κάποιες εμβαθύνουν, κάποιες θα θεωρηθούν ακραίες. Απουσιάζουν οι απόψεις των ίδιων των μαθητών. Αν υπήρχαν, ίσως, να μας διαφώτιζαν, ίσως να μας προβλημάτιζαν, ίσως να μας πρότειναν και τις λύσεις. Οψόμεθα για άλλη φορά.

ΑΠΟΥΣΙΑΖΕΙ Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ

Θα πρέπει να ψάξουμε τα βαθύτερα αίτια της συμπεριφοράς αυτής και να μην τα αποδίδουμε όλα σε νεανικές απερισκεψίες. Η συμπεριφορά των παιδιών διαμορφώνεται κυρίως από τα παραδείγματα και τα πρότυπα που τους δίνουν οι γονείς, οι δάσκαλοι, η τηλεόραση και το διαδίκτυο. Τα παιδιά στερούνται προτύπων. Ο διάλογος μέσα στους κόλπους της οικογένειας έχει χαθεί μαζί με τις παραδοσιακές οικογενειακές δομές που στήριζαν την κοινωνία τα προηγούμενα χρόνια. Αυτό που έχουν ανάγκη οι νέοι είναι ο διάλογος, η κατανόηση και καθοδήγηση.

ΚΟΝΤΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Θα πρέπει οι καθηγητές να κατέβουν κοντά στα παιδιά και να προσπαθήσουν να αφουγκραστούν τις ανάγκες και τα συναισθήματά τους. Πρέπει να καταλάβουν ότι τα παιδιά δεν είναι ενήλικες σε μικρογραφία, αλλά άτομα με διαφορετική ψυχοσύνθεση. Οι τρόποι συνετισμού που χρησιμοποιούν τις περισσότερες φορές οι γονείς και οι καθηγητές δημιουργούν προβλήματα αντί να τα επιλύουν. Φαίνεται να μην αντιλαμβάνονται ότι η πλειοψηφία των ενεργειών των παιδιών αντικατοπτρίζει τις δικές τους συμπεριφορές.

ΣΤΟ...ΑΠΡΟΧΩΡΗΤΟ

Είναι αδιανόητο να πηγαίνει κάποιος στη δουλειά του και να δέχεται απειλές, βρισιές και βίαιες επιθέσεις. Πέρα από τους καθηγητές αυτά τα κρούσματα συμβαίνουν και σε βάρος αδύναμων παιδιών στα σχολεία. Η κατάσταση έφτασε πλέον στο απροχώρητο και αν δεν γίνει κάτι δραστικό τότε πολύ φοβούμαι ότι σύντομα θα θρηνήσουμε και θύματα.

ΘΕΜΑ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

Η εφαρμογή κανόνων μηδενικής ανοχής, η απομάκρυνση των απείθαρχων μαθητών και η μετατροπή των σχολικών μονάδων σε "απόρθητα φρούρια" δημιουργούν ένα περιβάλλον εμπόλεμης ζώνης και όχι σχολικής ατμόσφαιρας. Η βία και η νεανική παραβατικότητα είναι θέμα ελλιπούς εκπαίδευσης και εμφανίζεται εκεί όπου λείπει η ανθρώπινη επαφή και ο διάλογος. Συνεπώς, η αντιμετώπιση της βίας δεν μπορεί να στηρίζεται μόνο σε κατασταλτικά μέτρα.

ΣΤΙΓΜΑΤΙΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΝΕΟΙ

Πρέπει να διασφαλιστεί η ασφάλεια των μαθητών και η ασφάλεια όλων των εργαζομένων στα σχολεία. Είναι επίσης σημαντικό και το θέμα του χειρισμού του ζητήματος. Μήπως με τις γενικευμένες και τις συνεχείς αναφορές σε αυξημένη νεανική παραβατικότητα αποδίδουμε άθελά μας στο σύνολο της νεολαίας συγκεκριμένη παραβατική συμπεριφορά; Μήπως υπάρχει ο κίνδυνος με τέτοιες άστοχες διατυπώσεις να στιγματιστεί μια ολόκληρη γενιά ως παραβατική και κατ’ επέκταση ανίκανη;

ΕΚΤΟΣ ΕΛΕΓΧΟΥ

Οι μαθητές έχουν βγει εκτός ελέγχου διότι δεν έχουν την πειθαρχία που θα έπρεπε να είχαν από μικρή ηλικία στο σπίτι. Εξαιτίας αυτής της αμέλειας των γονέων όλο το βάρος για την πειθαρχία των μαθητών πέφτει στους ώμους των καθηγητών.

ΞΕΦΡΑΓΟ ΑΜΠΕΛΙ

Ας αναλάβουμε πλέον όλοι το μερίδιο της ευθύνης που μας αναλογεί. Ας προστατέψουμε τα σχολεία μας για να πάψουν να είναι ξέφραγα αμπέλια. Πρέπει οπωσδήποτε να υπάρχει έλεγχος για το ποιος μπαίνει στα σχολεία. Ποιος θα φέρει την ευθύνη αν αύριο κάποιος ψυχοπαθής μπει σε ένα σχολείο και θερίσει κάποιους μαθητές; Πρέπει να προστατέψουμε ως κόρην οφθαλμού τη δημόσια εκπαίδευση διότι αν συνεχίσει η ίδια κατάσταση, τότε τα δημόσια σχολεία θα μείνουν μόνο για τους φτωχούς και τους αναρχικούς.

ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ

Τα προβλήματα πειθαρχίας στα σχολεία δεν είναι τόσο έντονα σε σχέση με άλλες χώρες της Ευρώπης. Ωστόσο, το γεγονός ότι οι έφηβοι βρίσκονται σε καλύτερη μοίρα από άλλους στην Ευρώπη δεν πρέπει να μας καθησυχάζει. Θα πρέπει αμέσως να εφαρμοστούν ειδικά προγράμματα για την πρόληψη και την αντιμετώπιση της βίας στα σχολεία. Τα προγράμματα αυτά θα πρέπει να περιλαμβάνουν ενεργή συμμετοχή των παιδιών και ειδική ενημέρωση των γονέων και των δασκάλων τους.

ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΟΙ ΓΟΝΕΙΣ

Το σημαντικότερο φυσικά είναι να εντοπιστούν οι αιτίες αυτών των κρουσμάτων αντικοινωνικής συμπεριφοράς των παιδιών. Κατά την άποψή μου, το σημαντικότερο ρόλο τον έχει η οικογένεια. Το μερίδιο της κοινωνίας, των φίλων και άλλων είναι πολύ μικρότερο. Απλώς εμείς οι γονείς δεν θέλουμε να παραδεχτούμε ότι, ίσως, δεν έχουμε πετύχει και πολλά ως διαπαιδαγωγοί.

ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ...ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ

Δεν είναι δουλειά του καθηγητή να κάνει τον αστυνομικό στα σχολεία. Ας αφήσουν τους καθηγητές να κάνουν απερίσπαστοι αυτό για το οποίο πληρώνονται: τη διδασκαλία.

ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ

Πιστεύω ότι για να αντιμετωπιστεί η κατάσταση πρέπει πρώτα και πάνω απ’ όλα να αναλάβουμε όλοι (οικογένεια, σχολείο, πολιτεία) το μέρος της ευθύνης που μας αναλογεί. Με το να ρίχνουμε απλώς το φταίξιμο στα παιδιά δεν πετυχαίνουμε τίποτα. Χρειάζεται διάλογος με τα παιδιά μας και ουσιαστικά μέτρα πρόληψης που μεταξύ άλλων θα περιλαμβάνουν και την εισαγωγή ψυχολόγων στα σχολεία.

ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥ

Ενώ το πρόβλημα είναι γνωστό εδώ και χρόνια, εμείς απλώς στρουθοκαμηλίζουμε. Προσπαθούμε να λύσουμε μόνο τις επιπτώσεις του κοινωνικού αυτού προβλήματος. Πρέπει να αναδειχθεί η πραγματική διάσταση και τα πραγματικά αίτια του προβλήματος. Το πρόβλημα εστιάζεται στο ότι η νεανική παραβατικότητα δεν αναγνωρίζεται ως κοινωνικό πρόβλημα και δεν αντιμετωπίζεται ως τέτοιο. Τα σχολεία είναι ένας μικρόκοσμος της κοινωνίας. Ας πάρουμε λοιπόν τα μηνύματα που μας στέλνουν οι νέοι και ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του.

ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ

Η νεανική παραβατικότητα προσλαμβάνει τεράστιες διαστάσεις, γεγονός που πρέπει επιτέλους να αφυπνίσει την οικογένεια, την πολιτεία και ευρύτερα την κοινωνία. Δεν γίνεται απλώς να κατηγορούμε τα παιδιά μας λες και εμείς είμαστε άμοιροι ευθυνών. Η νεανική παραβατικότητα είναι το αποτέλεσμα των αδυναμιών της κοινωνίας μας. Μιας κοινωνίας που το μόνο που την ενδιαφέρει είναι η ευμάρεια και ο πλούτος. Πρέπει οι γονείς να αφιερώνουν περισσότερο και πιο ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά τους.

ΚΑΘΕ ΠΕΡΣΙ ΚΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ

Με ανησυχούν πολύ τα αυξανόμενα κρούσματα βίας και νεανικής παραβατικότητας γιατί δεν έχω δει μέχρι τώρα από την πολιτεία οργάνωση και σχεδιασμούς για το εν λόγω πρόβλημα, το οποίο χρόνο με το χρόνο γίνεται όλο και πιο σοβαρό.

ΤΟ ΚΑΚΟ ΞΕΚΙΝΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ

Το πρόβλημα ξεκινά από το σπίτι και όχι τόσο από το σχολείο. Πανευρωπαϊκά υπάρχουν σχέδια που στόχο έχουν την προστασία των ανθρώπων στα σχολεία, αλλά και του σχολικού εξοπλισμού. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί αυτό δεν μπορεί να γίνει και στον τόπο μας. Κάποιοι πιθανώς να το θεωρούν στέρηση ελευθερίας ή να έχουν άλλες δογματικές απόψεις. Πρέπει όμως να το αποδεχτούμε. Η προστασία και η φρούρηση των σχολείων είναι αναγκαιότητα της εποχής μας.

ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ

Η παραβατικότητα στα σχολεία έχει φτάσει σε επικίνδυνα σημεία με τους μαθητές και τους γονείς να έχουν και να απαιτούν περισσότερα δικαιώματα. Το κακό ξεκινά από το σπίτι. Πού ξανακούστηκε να τιμωρείς μαθητή γιατί σου έκαψε το σχολείο και να έρχεται ο πατέρας και να δικαιολογεί το παιδί και να σοφίζεται τρόπους και μέσα για να απαλλαγεί από τις κατηγορίες; Αυτό καταδεικνύει τη νοοτροπία μας.

ΞΕΠΕΡΑΣΑΝ ΤΑ ΟΡΙΑ

Η νεανική παραβατικότητα έχει πλέον ξεφύγει από τα όρια της ανεκτικότητας. Δεν υπάρχει σεβασμός για κανένα και τίποτε. Και όλα αυτά ξεκινούν από την οικογένεια. Τι περιμένει κανείς από τους δασκάλους, την αστυνομία και το στρατό όταν οι μανάδες έχουν αφοπλίσει όλους αυτούς με τα νάζια και τις παραξενιές τους για χάρη των κανακάρηδων τους; Πρέπει, χωρίς καθυστέρηση να αντιμετωπισθεί δυναμικά το θέμα της νεανικής παραβατικότητας με αποτρεπτικές ποινές, αλλιώς φοβάμαι ότι κάποιοι θα πάρουν το νόμο στα χέρια τους και τότε θα είναι πολύ αργά.